Rondje Markermeer

Door Gerwin Koopman

Zondagmiddag 11 juli rond 15 uur, een melding op de What’s App-groep Wilde Woensdag: Jolle met de vraag of er geïnteresseerden waren om de zondag daarop een rondje Markermeer te fietsen. Ik had zeker wel interesse, net als Harry Booltink. Sander was wel geïnteresseerd maar hij had de dag tevoren al hetzelfde rondje gedaan. Twee weekenden achter elkaar zo’n rondje was toch net iets te kort op elkaar concludeerde Sander. Vincent vroeg in eerste instantie nog hoeveel km het rondje bedraagt. Antwoord circa 275 km. Waarop Vincent bijdehand antwoordde: daar moet ik eerst 275 dagen over nadenken. Vincent heeft het idee dus nog steeds in beraad. Misschien gaat hij volgend jaar mee? Jolle slaagde erin om in de loop van de week een mooi groepje bij elkaar te krijgen: Jolle, Harry plus Stan Herms (een vriend van Harry), Floor en ik. Ik had nog een gpx liggen van hetzelfde rondje wat ik vorig jaar had gefietst met een paar TCW’ers. Mooie route, met het pontje over de Eem (voor de fans van Drs. P, even het lied Heen en Weer opzoeken op YouTube, clip opgenomen op het pontje over de Eem, erg grappig) en strak langs de kust van het Markermeer. Op zaterdagavond leek het me verstandig om te elfer ure te controleren of het pontje überhaupt vaart op zondag, wat dus niet het geval bleek te zijn. Om een zwempartij te voorkomen, de route alsnog verlegd en waren we qua route goed voorbereid (zie afbeelding). Zondagochtend vertrek om 7 uur bij Jolle. Iedereen was netjes op tijd en Floor haakte aan op het Nieuwe Kanaal. Het weer was prachtig: aangenaam zomerweer, graad of 26, met volop zon en tot Enkhuizen een matige bries tegen. Jolle en Floor trokken er stevig aan en met gezwinde spoed ging het voorwaarts. Lotje aan de Haven in Volendam was onze eerste fourageerplaats. Broodnodig wat mij betrof want ik had al behoorlijk wat vocht verdampt en had wel zin in koffie en taart. Al snel weer verder richting het keerpunt Enkhuizen. In Enkhuizen staken we de Houtribdijk op, een lange dam die het Markermeer scheidt van het IJsselmeer. Met een windje in de rug werd het tempo flink opgeschroefd. Vanaf het fietspad lands de dijk hadden we een prachtig uitzicht richting het IJsselmeer, erg van genoten. In Lelystad opnieuw aangelegd bij een fourageerplaats. De route voerde ons verder langs de Oostvaardersplassen, een erg mooi natuurgebied. Via de Knardijk staken we Flevoland door en fietsten we via Harderwijk het oude land weer in. Eindelijk weer wat bos en schaduw. Heerlijk, wantde koperen ploert brandde onbarmhartig. Ik kreeg helaas last van kramp en bij iedere keer aanzetten schoot het er weer in. Remedie: af en toe stoppen, de kramp weg masseren en met een constante maar geen maximale druk verder fietsen. Zo lang het maar vlak bleef, geen probleem, maar een viaduct bleek dikswijls al een lastige opgave ;-(. Uiteindelijk reden we tegen 18 uur Wageningen weer in, met voor mij een afstand van 280 km en een gemiddelde van 32.1 km/uur. Voor Harry en Stan was de reis toen nog niet voorbij, want zij moesten nog terug naar Heteren. Harry en Stan hadden uiteindelijk zelfs ruim 300 km op de teller staan. Conclusie: een prachtige fietsdag door mooi Nederland en wat mij betreft volgend jaar opnieuw!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.